Soms is leven heel onrechtvaardig. Het vertrouwen in je naaste verloren. Het leven zelf, toeval zo je wilt, maakt leven soms tot een hel. Niet alleen ver over de grens in Israël en Palestina of in Afrika, Myanmar of elders. Maar ook verschrikkelijk dichtbij kan leven tot een hel gemaakt worden.
Ik stond ooit met een lieve vriendin in de oude synagoge van het Joods Historisch Museum. We stonden naar de Hebreeuwse teksten te kijken die daar geschreven staan op het tabernakel. De horizontale tekst onder de gebogen tekst maakte dat ik zeer geëmotioneerd werd. Ik begrijp niets van Hebreeuws. De tranen rolden over mijn wangen. Mijn vriendin keek mij geschrokken aan.
‘Wat is er?’ vroeg ze bezorgd. ‘Die tekst daar, die raakt me enorm,’ antwoordde ik diep ontroerd. ‘ We gaan vragen wat daar staat,’ zei ze en we zochten een Joodse meneer op bij de balie in het museum.
‘Weet voor wie je staat,’ staat daar geschreven, een heilige tekst. Deze ervaring heeft mij nooit meer losgelaten.
Onder zeer moeilijke omstandigheden heb ik wel eens gedacht:’ Neem mij maar op en gooi de sleutel weg.’ En toch, en toch wist ik keer op keer mijn rug te rechten. ‘ Veerkracht,’ benoemde een goede vriendin dat, ‘ veerkracht.’ Zelf weet ik beter, het is de kracht, het mysterie van dat wat wij met ons beperkte denkvermogen niet kunnen bevatten. Het grote mysterie dat je op de proef stelt en helpt . Dat mysterie dat je jouw juk laat dragen. Draaglast naar draagkracht. Noem het zelf maar zoals u wilt, maar ik weet dat er veel meer is tussen hemel en aarde, dan wij ons ook maar in alle oprechtheid kunnen voorstellen.
‘Weet voor wie je staat!’ Is dat niet iets om over na te denken?
Rik Bronkhorst.