Het was een uur of vijf, mijn maag rammelde. Ik besloot het theatercafé in mijn geboorteplaats binnen te lopen om wat te drinken en te eten. Middenin de zaak zat een vrouw, dacht ik, op een hoge barkruk. Uitzonderlijk mooi gekleed in zachte pasteltinten. Modern strak slank uiterlijk. Zij stelde zich duidelijk ten toon.
Ik liep langs haar heen naar de bar om te bestellen. Zij keek mij aan met guitige blauwe ogen, knikte en glimlachte. Ik groette terug nog steeds in de veronderstelling dat ik met een aantrekkelijke vrouw van middelbare leeftijd te maken had.
Nadat ik mij neergezeten had , mijn bestelling gedaan had, pakte ik de krant die voor mij op het tafeltje lag. Ik begon te lezen maar hoorde hoe de vrouw met iemand anders begon te praten. Misschien een octaafje hoger, maar onmiskenbaar was dit een mannenstem.
Ik gluurde over de rand van mijn krant en bekeek haar nog eens aandachtig. Plotseling had zij voor mij iets kinkyachtigs gekregen. Een man in een vrouwenlichaam, niet onaantrekkelijk van outfit en uiterlijk. Ze viel duidelijk op mannen, want ze flirtte met een evenzeer niet onaantrekkelijke jonge man die zij schijnbaar kende.
Is zij nou een man en homoseksueel of is zij een vrouw, heteroseksueel. Ik raakte hierdoor enigszins van mijn à propos. Niet omdat ik weerzin voelde of afkeuring. Nee, deze mevrouw was zo anders dan wat ik dagelijks om me heen zie. Dit was voor mij een uitzonderlijk verschijnsel.
Bij het verlaten van het etablissement groette ik haar, aarzelde even en toen verraste ik ook haar met de opmerking: ‘ U zit goed in uw vel, mevrouw, dank u dat u uzelf durft te zijn.’ En ik liep door. Maar niet nadat ik haar dankbare glimlach tot mij had genomen.
Rik Bronkhorst.
Rik Bronkhorst 